Ας γνωρίσουμε τον όμορφο κόσμο μας: Γέφυρα του Γκαρ Γαλλία

Η γέφυρα του Γκαρ (γαλλικά: Pont du Gard, προφέρεται Πον ντυ Γκαρ) είναι γέφυρα ρωμαϊκού υδραγωγείου, το οποίο χτίστηκε τον 1ο αιώνα μ.Χ. για να μεταφέρει νερό από απόσταση άνω των 50 χιλιομέτρων στη ρωμαϊκή αποικία Νέμαυσο (λατινικά: Nemausus), τη σημερινή Νιμ.

Διασχίζει τον ποταμό Γκαρ κοντά στην πόλη Βερ-Πον-ντυ-Γκαρ του νομού Γκαρ, στη νότια Γαλλία.

Σύμφωνα με τελευταίες έρευνες, σταμάτησε να χρησιμοποιείται ως υδραγωγείο στις αρχές του 6ου αιώνα.

Από τον Μεσαίωνα, η κατασκευή χρησιμοποιήθηκε ως οδική γέφυρα.

Από τον 16ο αιώνα, η εξαιρετική αρχιτεκτονική της γέφυρας προσέλκυσε την προσοχή, επομένως το μνημείο επωφελήθηκε από τακτικές αποκαταστάσεις για να διατηρήσει την ακεραιότητά του. Μια οδική γέφυρα δημιουργήθηκε το 1743-1747.

Είναι η υψηλότερη από όλες τις γέφυρες ρωμαϊκών υδραγωγείων και μία από τις καλύτερα διατηρημένες.

Λόγω της ιστορικής σημασίας της είναι καταχωρημένη ως Ιστορικό μνημείο στον κατάλογο του 1840 και καταγεγραμμένη ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από τον Δεκέμβριο του 1985.

Το ρωμαϊκό υδραγωγείο της Νιμ

Το ρωμαϊκό υδραγωγείο

Η γέφυρα του Γκαρ είναι τμήμα ενός υδραγωγείου μήκους άνω των 50 χιλιομέτρων, το οποίο μετέφερε νερό από την πηγή Ερ προς τη Νέμαυσο (Nemausus), ακμάζουσα ρωμαϊκή πόλη της εποχής, τη σημερινή Νιμ.

Το υδραγωγείο είναι αριστούργημα μηχανικής, μαρτυρία της τεχνογνωσίας των αρχαίων κατασκευαστών:

Ο υδραγωγός σε όλο του το μήκος είχε υψομετρική διαφορά μόλις 17 μέτρα, ενώ η ίδια η γέφυρα «κατεβαίνει» από το ένα άκρο της στο άλλο μόλις 2,5 εκατοστά, ενδεικτικό της μεγάλης ακρίβειας που οι Ρωμαίοι μηχανικοί κατάφεραν να επιτύχουν.

Το υδραγωγείο της Νιμ χτίστηκε τον 1ο μ.Χ. αιώνα. Οι σήραγγες που χρονολογούνται από την εποχή του Αυγούστου (27π.Χ.-14 μ.Χ) έπρεπε να παρακαμφθούν, οπότε η κατασκευή του υδραγωγείου είναι μεταγενέστερη, και νομίσματα που βρέθηκαν στις δεξαμενές της πόλης της Νιμ, όπου συλλέγονταν τα νερά του υδραγωγείου, δεν είναι προγενέστερα του αυτοκράτορα Κλαύδιου (41-54).

Ως εκ τούτου, θεωρείται ότι η κατασκευή υδραγωγείου θα πρέπει να είναι μεταξύ 40 και 50 μ.Χ..

Η κατασκευή του έργου διήρκεσε 5 χρόνια και ο αριθμός των εργαζομένων ανέρχονταν στους 1.000.

Η μέση ροή υπολογίζεται σε 40.000 κυβικά μέτρα νερού ανά ημέρα, δηλαδή 400 λίτρα νερού ανά δευτερόλεπτο.

Το τρεχούμενο νερό χρειαζόταν μια ολόκληρη μέρα για να φτάσει, με τη βαρύτητα, στο σημείο διανομής, το Castellum divisorium, ακόμα ορατό στη Νιμ.

Η Νιμ είχε ένα ορισμένο αριθμό πηγαδιών, καθώς και μια κοντινή πηγή: η κατασκευή του υδραγωγείου δεν ήταν επομένως ζωτική ανάγκη, αλλά μάλλον ένα έργο κύρους, το οποίο προοριζόταν για τις θέρμες, τις κατοικίες των πολιτών, τους κήπους και τις κρήνες της πόλης.

Η γέφυρα συμβολίζει τη ρωμαϊκή επιστημονική μεγαλοφυΐα.

Η πρόκληση ήταν ακόμη μεγαλύτερη, καθώς η γέφυρα έπρεπε να αντισταθεί στις πλημμύρες του ποταμού Γκαρ.

Η γέφυρα

Οδική διάβαση του 18ου αιώνα (τώρα κλειστή για την κυκλοφορία αυτοκινήτων)

Η γέφυρα αποτελείται από τρία επίπεδα τα οποία στηρίζονται σε αψίδες. Το κάτω επίπεδο έχει 6 αψίδες, οι οποίες έχουν ύψος 22 μέτρα.

Το μεσαίο επίπεδο έχει 11 αψίδες με ύψος 20 μέτρα.

Το ψηλότερο επίπεδο έχει 35 αψίδες, η καθεμία από τις οποίες έχει ύψος 7 μέτρα. Το συνολικό ύψος της γέφυρας είναι 48,77 μέτρα.

Στην επιφάνεια της γέφυρας υπάρχουν πολλά σημάδια και χαρακτικά. Είναι σήματα συναρμολόγησης που δείχνουν τη θέση των θολωτών αψίδων, για παράδειγμα, το "FRS II" (frontes sinistra II, δηλαδή "αριστερή όψη 2") ή σύμβολα όπως το σύμβολο «phallus apotropaic» (δηλαδή «χρησιμοποιείται για να εκτρέψει τις κακές επιρροές»), ή διάφορα σημάδια που άφησαν οι οικοδόμοι όλων των εποχών.

Η γέφυρα παρουσιάζει καμπυλότητα των ανώτερων ορόφων της.

Αυτή η παραμόρφωση έχει αποδοθεί εδώ και πολύ καιρό στην επιθυμία των μηχανικών να εξασφαλίσουν την αντοχή του έργου, όπως θα γίνονταν σε ένα φράγμα.

Ως αποτέλεσμα των μετρήσεων μικρο-τοπογραφίας που πραγματοποιήθηκε το 1989, ερμηνεύεται τώρα ως αποτέλεσμα ημερήσιας διαστολής υπό την επίδραση του ηλιακού φωτός, γεγονός που προκαλεί μετατόπιση περίπου 5 mm.

Οι πέτρες βρίσκουν τη θέση τους κατά τη διάρκεια της νύχτας. Η επανάληψη αυτού του φαινομένου κατά τη διάρκεια των αιώνων οδήγησε στη σημερινή μορφή της γέφυρας.

Μετά τη ρωμαϊκή εποχή

Από τον 4ο αιώνα, η συντήρηση του υδραγωγείου άρχισε να παραμελείται. Εκτιμάται ότι σταμάτησε να λειτουργεί στις αρχές του 6ου αιώνα, καθώς κατά τον 5ο αιώνα η Νιμ δεχόταν συνεχείς επιδρομές, αρχικά από τους Βανδάλους, το 407, και στη συνέχεια από τους Βησιγότθους, που την κατέλαβαν το 472.

Από τον Μεσαίωνα έως τον 18ο αιώνα, η γέφυρα υπέστη διάφορες καταστροφές. Γύρω στον 12ο αιώνα, δώδεκα τόξα του τρίτου ορόφου καταστράφηκαν και οι πέτρες χρησιμοποιήθηκαν ως οικοδομικό υλικό.

Στη συνέχεια, συνέχισε να λειτουργεί σαν γέφυρα για να διασχίζουν τον ποταμό: η επέμβαση στις κολόνες του δεύτερου επιπέδου για να εξοικονομηθεί περισσότερος χώρος για την αύξηση της κυκλοφορίας αποσταθεροποίησε επικίνδυνα ολόκληρη τη δομή.

Οι τοπικοί άρχοντες είχαν το δικαίωμα να επιβάλλουν διόδια σε ταξιδιώτες που την χρησιμοποιούσαν για να διασχίσουν το ποτάμι και ανέλαβαν τη συντήρησή της, γεγονός που εξασφάλισε την επιβίωσή της.

Προσέλκυσε αυξανόμενη προσοχή από τον 18ο αιώνα και έγινε ένας σημαντικός τουριστικός προορισμός. Πραγματοποιήθηκε μια σειρά έργων συντήρησης μεταξύ του 18ου και του 21ου αιώνα,που ανατέθηκαν από τις τοπικές αρχές και το γαλλικό κράτος.

Μια οδική γέφυρα δημιουργήθηκε το 1743-1747. Το 2000 δημιουργήθηκε κέντρο επισκεπτών και απομακρύνθηκε η κυκλοφορία από τη γέφυρα και την γύρω περιοχή.

Τουρισμός

Η γέφυρα του Γκαρ είναι ένα από τα δημοφιλέστερα τουριστικά αξιοθέατα της Γαλλίας και συγκεντρώνει πολλούς επισκέπτες.

Στην περιοχή υπάρχει το Μουσείο της γέφυρας του Γκαρ.

Τα Ευρωπαϊκά μονοπάτια μεγάλων αποστάσεων GR6 και GR63 περνούν από τη γέφυρα.

Από την Βικιπαίδεια

Φωτογραφίες από

https://www.castelrose.com/en/locati

https://www.adventuresofacarryon.com

https://www.locationscout.net/france

https://www.flickr.com/photos/

(κλικ στις φωτογραφίες για μεγέθυνση)